Wciąż szukam, szukam odpowiedzi na pytanie, którego nigdy nie było, czy to możliwe ? Szukać odpowiedzi na pytanie, którego nie znam . Gubię się we mgle, którą sama dla siebie jestem . Gubię się sama w sobie, nie wiem do czego dążę, czym dla mnie jest cel. Gdzie znajduje się szczyt, moich marzeń, mych dni. Błądząc w dniach, w myślach, w snach, przypominam sobie okres, który przeżywa się raz, a ja nie umiałam przeżyć go umiejętnie, chociaż każdy dzień, był tak spontaniczny, zaskakujący, każdy dzień dawał naukę, coś nowego . To dzieciństwo dało mi podstawę do umiejętnego rozstawania się z ludźmi, którzy byli dla nas całym światem, dało mi coś, bez czego teraz nie czułabym się jak otaczający mnie ludzie, gdyby nie ona, nie byłoby mnie tu, teraz, z wami, gdyby nie ona nie doznałabym matczynej miłości, ciepła rąk i zapachu perfum, który kojarzy się z każdym beztroskim uściskiem kochanej, bo jedynej- mamy. Nie potrafię dziękować w słowach, za to co przeżyłam, co zdołałam czuć, przez te kilkanaście lat, przez całe moje życie . Gdyby nie ona, nie on, nie oni, gdyby nie wy nie byłabym tym kim jestem, bo to wy kreowaliście mnie przez wszystkie lata, to wam dziękuję za to kim jesteście i za to kim ja stałam się dzięki wam . Ilekroć razy moja miłość, nie była okazywana tak jak sobie to wyobrażacie, wiedzcie, że mimo wszystko, mimo kłótni, przykrych słów, kocham was, bo dzięki wam żyję i jestem, kocham i tęsknie. Dzięki wam poznaję życie, z każdym dniem więcej, bardziej, mocniej .
Są jedni, nikt wam ich nie zastąpi, choć czasem emocje karzą nam na nich krzyczeć, być złym, kochajcie ich, bo są jedni, a trzeba pamiętać, że nikt nie dał gwarancji na to, że życie trwa wiecznie, to oni dali wam wszystko, a przede wszystkim życie- rodzice.
Na zdjęciach - Paulina.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz